Yaralanır ve birisi tarafında elinize çiğnemeniz için bir dal parçası verilirse büyük ihtimalle bunun acılı bir prosedürden önceki dikkat dağıtma yöntemi olduğunu düşünürsünüz. Birçok eski uygarlık söğüt dalını ağrı tedavilerindeki güçlü etkisi sayesinde hayatlarının önemli bir elementi haline getirmişlerdir. İçinde salisilik asit bulunduran söğüt dalı sonradan bilim insanları tarafından aspirin olarak da aşina olduğumuz ilaçlara dönüştürülmüştür.

Hıyarcıklı diye de bilinen Bubonik Veba ortaya çıktığında doktorlar hastaların ciltlerinde oluşan açık yaraları ezilmiş sarımsak ile tedavi etmek istediğinde hastaların bunu kabul etmemek gibi bir şansı yoktu maalesef. Doktorlar bakterinin ne olduğunu bilmeseler de tam anlamıyla antibiyotik sayılan bir bitkiyi macun haline getirerek merhem yerine kullanmaları zamanlarının çok ötesinde bir tedavi yöntemi ortaya çıkarmıştır.

Listemizin üçüncü sırasında neredeyse hepimizin bildiği bir tedavi yöntemi var. Sınırda kendimizi durdurmak için göbeğimizin çatladığı zorlu bir yöntem olan idrar tahlili milattan önce 4000’li yıllardan bu yana kullanılmıştır. Günümüzde kimyasal işlemlerle laboratuvarlarda incelenen bu numuneler önceden sadece renk ve koku ile denetleniyordu.

Antik Çinlilerin resmi bir dil ile ‘Sarı Çorba’ dedikleri karışım yazılı olmayan ‘insan atıklarını mümkün oldukça yemekten uzak tutmak’ kuralına tam olarak ters düşmüş. Sarı Çorbanın tarifi mide bulandıracak derecede basitti: su ve fermente edilmiş ya da kurutulmuş insan dışkısını karıştırıp pişirmek. Bu tedavi yöntemi erken bir FMT (Fekal Mikrobiota Transplantasyonu) başka bir deyişle Gaita/Dışkı Nakli biçimi olarak da kabul edilmektedir.

Listemizin 1. sırasında içerisinde soğan, sarımsak, şarap ve İnek safrası olan ‘Bald’s Eyesalve’ yer almakta. Adından da anlaşılır şekilde göz yaralanmaları ve hastalıkları için “birebir” nitelikte bir tedavi sayılıyormuş. Listedekilerin yanı sıra bu tedavi şekli günümüzde çok tercih edilmemekte. Malzemelerinin bu konuda bir etkisi olabilir mi, ne dersiniz?